dimecres, 20 de juny del 2012

Ja estem graduats!!! Ens anem a Primaria

AVUI HEU ARRIBAT AL CIM D’UNA ETAPA QUE VAU COMENÇAR A RECÓRRER DELS BRAÇOS DEL PAPÀ I DE LA MAMÀ. VAU INICIAR EL VOSTRE MÓN D’AVENTURES GATEJANT PER LA CASA, TOCANT TOT EL QUE ESTAVA AL VOSTRE VOLTANT, TRACTANT D’ABRAÇAR AL MÓN. UN DIA VAU CREAR PER PRIMERA VEGADA LES PORTES D’AQUESTA ESCOLA I VAU DESCOBRIR A ALTRES XIQUETS I XIQUETES QUE TAMBÉ ESTAVEN A PUNT D’EMPRENDRE UN CAMÍ QUE PAREIXIA MOLT LLARG I AVUI, MIRANT CAP ARRERE NO HO ERA TANT. ERA UN CAMÍ CAP A DALT, ON HEU FET MOLTS AMICS. AQUÍ HEU APRÉS A CONÉIXER LES PRIMERES LLETRES I ELS PRIMERS NÚMEROS.
AQUÍ HEU SIGUT CIENTÍFICS, BALLARINES, ESPORTISTES, CANTANTS, ALGUN DIA SÚPER-HEROIS, PRINCESES O QUALSEVOL COSA QUE LA VOSTRA FANTASIA CREARA.
I, EN AQUESTA MUNTANYA QUE VAU PUJAR JUNTS, ENS HA TOCAT A NOSALTRES ACOMPANYAR-VOS. HEM INTENTAT ESTAR PENDENTS DEL QUE NECESSITÀVEU, DE GUIAR EL VOSTRE CAMÍ, D’ALLUNYAR-VOS DEL PERILL, D’OFERIR-VOS LA MÀ I DONAR-VOS TOTES LES EINES NECESSÀRIES PER A CRÉIXER.
PER FI, HEM ARRIBAT AL PUNT MÉS ALT D’AQUESTA ETAPA, I TENIM QUE SOLTAR-VOS LA MANETA,PERÒ SABEM QUE ALTRES MANS US ESTAN ESPERANT PER A SEGUIR CAMINANT.
JA ESTEU PREPARATS PER COMENÇAR UNA ALTRA ETAPA, MIL CAMINS S’OBRIRAN PER A VOSALTRES.
ENDAVANT I, CADA VEGADA QUE MIREU CAP ARRERE, SEMPRE ESTARAN LES VOSTRES MESTRES D’EDUCACIÓ INFANTIL AMB ELS BRAÇOS BEN OBERTS.
UN FORT BES DE PART DE LES VOSTRES MESTRES.




PORQUE VOSOTROS ME HABEIS ENSEÑADO MUCHO,…..
SAUL: por enseñarme a que la imaginación no se ha de perder y que tener fantasia nos hace sentir mejor. Que una flor hace que un día en blanco y negro tenga color. GRACIAS 
HUGO: por enseñarme que el esfuerzo hace que cada dia superemos una meta, y que la “ausencia” de un padre te enseña a que la familia es y ha de ser el motor de nuestra vida, lo importante que son y lo perdidos que estamos sin ellos. GRACIAS 
PAU CASAÑ: por enseñarme que aunque el día sea gris, la sonrisa es la mejor compañía, porque “luchar” por algo que se quiere es una recompensa a tu trabajo. GRACIAS 
ANDREA: por enseñarme a ser paciente, porque la paciencia es una virtud que no se ha de perder, por hacerme sentir que un sentimiento es el valor más importante en una persona. GRACIAS 
ROMEU: por enseñarme que si queremos una cosa hemos de luchar por conseguirlo, y que un beso en un momento dado nos hace sentirnos mejor y seguros, y por que si lo necesitamos hemos de pedirlo. GRACIAS 
EMMA: por enseñarme que detrás de un dibujo hay todo un sentimiento, una preocupación, un mensaje cargado de historia, porque la tristeza se lleva mejor si te sientes querida y acompañada. GRACIAS NOELIA: por enseñarme a que de las pequeñas cosas se pueden conseguir grandes resultados, y que si queremos algo hemos de luchar por conseguirlo, y la necesidad de hablar sin esconder. GRACIAS 
ERIC: por enseñarme que detrás de cada personita hay sentimientos, hay caracteres, hay emociones, y que una mirada cómplice en un determinado momento puede hacer sentirse mejor a uno. GRACIAS 
ALEX: por enseñarme a sentirme mejor cuando por fin conseguimos a hacer algo en lo que tanto hemos puesto empeño, a hacer feliz a una persona y a saber tener tiempo para dedicárselo a los demás. GRACIAS. 
NATXO: por enseñarme a ser pícara, a agachar la cabeza cuando nos equivocamos y a saber pedir perdón a tiempo, pero sobre todo a aprender a rectificar. GRACIAS 
ALBERT: por enseñarme a cuidar de las personas cuando estas sufren, a valorar y respetar a las personas tal y como son. GRACIAS 
ANGEL: por enseñarme a preguntar para obtener una respuesta, sin miedo a que esta sea un no, a aprender a escuchar al amigo y saber decir “lo siento” sintiéndolo de corazón. GRACIAS. 
INÉS: por enseñarme a decir TE QUIERO con la boca grande, a decirlo porque lo sientes y porque lo necesitas decir, a no sentir vergüenza, y por hablar con el corazón y ser racional. GRACIAS. 
GORKA: por enseñarme a que las personas mayores también nos equivocamos y que hemos de aprender de los pequeños a pedir perdón, a que una lágrima puede ser de tristeza pero también de alegría, y que llorar no es síntoma de debilidad sino de ser fuertes. GRACIAS. 
JAVI: por enseñarme a luchar por ser alguien más, a no rendirme por nada, a ser más comprensiva y paciente, a hacer entender a los demás que los más débiles somos los más luchadores porque queremos ser mejor cada día y podemos y queremos, a ser grande y sentirme grande, a tener corazón y saber darlo a los demás. GRACIAS. 
ABDERHAMAN: por enseñarme a ser tolerante, a dar siempre, a apoyar al que más lo necesita, por lo importante que es la comunicación para que todos te puedan entender, y en lo difícil que es ser fuera de aquí y lo importante que es tener a alguien que te de la mano para que todo sea un poco más fácil. GRACIAS DARINA: por enseñarme a levantarme cuando caigo, y que en los peores momentos siempre hemos de sacar fuerzas y sonreír, nunca perder la ilusión por nada, y luchar por salir adelante. GRACIAS 
NÚRIA: por enseñarme a hacer alegres a los demás, a sentirme satifecha y aprender a dar las gracias. GRACIAS 
PAU SOLIVA: por enseñarme a mirar dentro de las personas, entenderlas, comprenderlas y quererlas con sus cosas buenas y sus cosas malas, por ser como eres hace que te quieran más. GRACIAS. 
VEGA: por enseñarme que la música nos cuenta muchas historias, y que muchas son historias parecidas a las nuestras y nos ayudan a entender mejor las cosas más pequeñas, porque necesitamos personas capaces de crear. GRACIAS 
PAULA: por enseñarme que hasta los maestros nos equivocamos, que tambien se puede aprender de los niños, porque son ellos los que siempre te hablaran con total sinceridad, por hacerme ver la importancia de ser maestra. GRACIAS.




















Y a todos, a cada uno de vosotros:
Por esos abrazos, por esos besos, por esos pequeños secretos que hemos compartido, por esas miradas de niño que hacen que te sientas importante para alguien, por esas lágrimas derramadas, por esos momentos en que una lágrima vuestra busca tu ayuda y tu comprensión y su sonrisa cuando todo marcha bien, por esa alegría contagiosa, por ese “guapa” que se escapa y que se dice desde muy dentro sintiéndolo, por vuestra sencillez, por vuestra humildad, por decir las cosas como se sienten, por esa mano que dais para ayudar al que lo necesita, por hacer que cada día saliera el sol, por hacerme llorar con vuestros comentarios tan inocentes, por ese Jack Sparrow que quisisteis como novio de vuestra maestra aun sabiendo que era imposible, pero con el que solo buscabais hacerme un poquito más feliz, por  vuestra inocencia, por ser como sois, por aguantar ese día gris regalando vuestras mejores sonrisas, por ese te quiero mucho porque llena de alegría mi corazón, porque allá donde este, hay una parte vuestra en mí, me habéis enseñado a quereros, a respetaros, a entenderos, a ayudaros, a cogeros de la mano cuando me necesitabais, y me la habéis cogido a mi cuando la he necesitado, a valorar las pequeñas cosas, y hacerme grande entre tanto pequeño.
Gracias por todo los momentos que me habéis regalado, y que espero que me sigáis regalando, os voy a echar mucho de menos!!!!
Os quiero mucho!!!!! Os llevo dentro de mi corazón!!! Disfrutad del presente!!!
Gracias a los papas por dejarme disfrutad de vuestros hijos, por confiar en mi, por entenderme y comprenderme, y por dejar que estos tesoros que tenéis como hijos hayan estado presente en mi vida, durante estos tres años. Muchas gracias!!!